V.l.n.r. Blote Bet, Herebrug en schaduw (maandag 25-02-19 / 11.15 uur.)
Foto: Liesbeth Honders
Hoho, zegt Blote Bet, als we over de Herebrug de stad Groningen in willen. Bedenk eerst dat deze stad haar rijkdom aan Landbouw en Veeteelt te danken heeft. Vandaar die korenaren rond mijn jeugdige middel en dat kalfje onder mijn rechtervoet. Stoer sta ik zonder kleren in de Westenwind. De winter wil nog wel eens een toefje sneeuw op mijn hoofd leggen.
Blote Bet, zoals het bronzen beeld van beeldhouwer Wladimir de Vries in de volksmond heet, wekt als jonge, stoere maagd van drie meter hoog de associatie met wederopbouw en hard ploeteren. Maar sinds de jaren ’70 viert ze het leven en de vrijheid. Dat ze niet alleen bloot, maar ook minderjarig is, ligt in onze tijd wel in de taboesfeer.
Deze weken doet ze in de ochtenduren als het onbewolkt is iets bijzonders. Dan vliegt haar schaduw speels en frivool van haar natuurstenen sokkel van de basculebrug en blijft zich een tijdje koesteren in het zonlicht op de betonnen pijler. Als een vertraagd afgedraaide film beweegt ze dan van links naar rechts tot ze er genoeg van heeft. Dan springt ze lenig op het gras langs de oever van het Verbindingskanaal en doet haar balletoefeningen. Dat is het moment dat hier op foto is vastgelegd.
Beeldhouwer Wladimir de Vries (1917-2001) werd in 1952 gevraagd om ‘iets zinvols’ voor de Herebrug te bedenken. Een soort Stedenmaagd, maar wijzend naar de Ommelanden. Het ontwerp werd door de gemeente echter ‘te pril’ bevonden. Daarom paste De Vries zijn tienermodel een beetje aan, wat bredere taille, steviger benen, misschien haar borsten iets meer opgedikt – opdrachtgevers en kunstenaars… altijd lastig. En niemand die er meer wat van zei.
Meestal letten voorbijgangers niet zo op de schaduwen van de dingen, wel op de dingen zelf. Maar als je de schaduwen eenmaal hebt ontdekt, zie je er steeds meer. Hoe niet alleen Blote Bet, maar de hele zonverlichte stad zich als één schaduw door de straten en over de pleinen beweegt. Kunst in de openbare ruimte, en het kost niks. Als Wladimir de Vries nog had geleefd, zou hij vast elke ochtend langs de oever zijn gaan zitten om de schaduw van zijn schepping te zien dansen. Nu kan het nog, als de zon in de loop van de weken hoger komt te staan, is het voorlopig uit met de pret.
De schaduw van het beeld Landbouw en Veeteelt is in maart bij zonlicht elke ochtend te zien tussen ca 10.00 en 11.30 uur aan de Oostkant van de brug.