De ontvangst van Hollandse zeelui in de baai van Futuna in 1616.
(Anoniem, 1617-1619) copyright: www.rijksmuseum.nl
Frankrijk is een republiek, maar midden in de Stille Oceaan bezit het een stukje koninkrijk, de Hoornse Eilanden. In 2007 overleed daar de laatste koning, Tomasi Kulimoetoke na een 48-jarig koningschap. Zijn opvolger werd al snel afgezet en tot nu toe is geen van de drie kroonpretendenten, die een strijd om de troon voeren, goed genoeg bevonden. In sommige kranten was dat aanleiding voor een piepklein berichtje. Tenslotte liggen de eilanden Wallis, Alofi, Futuna en tientallen andere eilandjes ruim 22.000 kilometer van ons vandaan.
Op het hoofdeiland Wallis wonen 10.000 mensen, tweederde van de totale bevolking van de Hoornse Eilanden. Paradijzen zijn het, met een weelde aan kokospalmen, brede blinkend blanke stranden en een blauwgroene zee.
We liggen op de Plage des Cocotiers van het eiland Futuna en kijken uit over de zee. Vandaag precies vierhonderd jaar geleden verscheen daar een vreemd schip, een galjoen met grote zeilen aan de horizon dat aan de andere kant van het eiland de baai van Leava binnenvoer. De bevolking begaf zich nieuwsgierig naar de baai, maar werd begroet door een kogelregen uit geweren. Dat was de manier waarop onze dappere Hollandse zeevaarders nieuwe gebieden in kaart brachten.
Op zoek naar het onbekende Zuid-Land en na de ontdekking en naamgeving in januari van Kaap-Hoorn aan het uiterste puntje van Zuid-Amerika, voeren Jacob le Maire en Willem Schouten met hun schip d’Eendracht verder, tot ze het eiland Futuna als eerste ontdekten. Op 20 april 1616 voeren ze de baai van Leava binnen. Hoe dat verliep zien we op de afbeelding uit die tijd. De bevolking bestaat uit naakte wilden die hun afgoden vereren, de bemanning van d’Eendracht laat de bewoners met de loop van het geweer kennis maken. Onze Hollandse helden, op zoek naar goud, zilver en parels, ontdekten de wereld en de wereld ontdekte wat er gebeurde als je bezoek uit Europa kreeg.
Wij gingen er door dergelijke escapades economisch op vooruit, maar vermoedelijk kijkt de bevolking van de Hoornse Eilanden anders tegen deze geschiedenis aan. Het heeft ook wel wat anders aan het hoofd: er is nog steeds geen nieuwe koning. Al zijn de Hoornse Eilanden sinds 1842 bezit van Frankrijk, een eigen koning versterkt het gevoel belangrijk te zijn, vooral als je op enkele onbeduidende vulkaaneilandjes midden in een onafzienbare oceaan woont.