RECENSIE – In het begin van Anna Karenina van de Britse filmregisseur Joe Wright (Pride & Prejudice, Atonement, The Soloïst) zouden we niet verbaasd opkijken als de acteurs in zingen zouden uitbarsten. Zo sterk is deze dertiende verfilming van het meesterwerk van Lev Tolstoj (1877) gebed in kunstmatigheid, afgewisseld met ‘realistische’ scènes en vaak in elkaar overlopend. Het begint in een theater waar decorstukken onnavolgbaar worden verwisseld en achter elke realistische deur een theaterdecor kan opdoemen waarin deze tragedie van een vrouw in de hoogste kringen van de Russische maatschappij zich ontvouwt. Dat gebeurt in een mix van film, opera en dans, met name in de balscènes waar de aanwezigen soms bevriezen in hun bewegingen en de balzaal ineens leeg blijkt te zijn als de gelieven Graaf Vronski en Anna Karenina een ‘pas de deux’ uitvoeren.
Lees verder in de rubriek ‘Recensie’