Groningen (23 mei) – In het programma ‘Nieuwsuur’ van dinsdagavond op Ned.2 gaf de voorzitter van de Raad voor Cultuur, Joop Daalmeijer, een buitengewoon zwak verweer van de adviezen van de Raad. Interviewer Twan Huys stelde wel kritische vragen, maar ging niet in op de soms onzinnige antwoorden en verklaringen die Daalmeijer gaf, zodat Nieuwsuur als een nachtkaars uitging.
In het algemeen kwam Joop Daalmeijer niet veel verder dan te roepen dat de invulling van de sommige subsidieaanvragen niet helemaal waren zoals zou moeten en dat dat in sommige gevallen de oorzaak van een negatief advies was. Daarbij noemde hij als voorbeeld het Amsterdamse Rijksmuseum, dat zich in de ogen van de Raad voor Cultuur kennelijk nog moet bewijzen. Een dergelijke bizarre twijfel aan het bestaansrecht viel jaren geleden tot ieders verbijstering ook het internationaal bejubelde Amsterdamse Concertgebouw ten deel.
In een open protestbrief die Ton Broekhuis, directeur van het Foto-instituut Noorderlicht in het Dagblad van het Noorden aan de Raad voor Cultuur schreef, nadat de RvC adviseerde de subsidie voor Noorderlicht te stoppen, stelt hij dat de Raad, een college van hoofdzakelijk mensen uit het Westen des lands, bijzonder slecht op de hoogte is van aard en betekenis van de kunstinstellingen over welks voortbestaan zij een oordeel dient te vellen. Ook het feit dat de staatssecretaris zijn wensen op het gebied van bezuinigingen aan de Raad voorlegt die deze suggesties vervolgens klakkeloos uitvoert, is een verontrustend feit. De staatssecretaris zal van het advies van de Raad voor Cultuur dan ook zeker niet afwijken. Bovendien wordt de Raad betaalt door het ministerie. Van onafhankelijkheid is dus geen sprake.
De Raad voor Cultuur slaat, zoals vaker is gebeurd, zonder enig inzicht om zich heen. Het advies ten aanzien van Noorderlicht, en deze niet als enige, kan ronduit rampzalig worden genoemd. Alles wat Groningen aan belangrijke en spraakmakende cultuur van landelijke betekenis en internationaal aanzien rijk was, wordt afgebroken. In wezen heeft de Raad voor Cultuur zich daarmee haar incompetentie aangetoond en zou de staatssecretaris beter kunnen bezuinigen op dit door hem betaald in leven gehouden college.