Lenneke van der Goot: ‘Untitled (yellow)’ (2016)
30x30cm (inkt, potlood en gouache op papier).>
copyright: galerie with tsjalling
Je zou wel in een ruimteschip het getekende universum van Lenneke van der Goot willen binnenvliegen. Niet dat ze zonnestelsels of spiraalnevels tekent. Het is de suggestie van voorwerpen in een ruimte waar, als je er met je neus opstaat, alles lijkt te bewegen door een ragfijne structuur die ze op het papier aanbrengt. Dat zo’n stukje papier, bewerkt met potlood en inkt, kleine beschadigingen door het openpulken van het papier, zulke spannende, bijna muzikale beelden kan opleveren.
Je wilt weten hoe ver die ruimte gaat, wat je dan allemaal tegenkomt, wat je ziet als je op een afstand staat of er door een vergrootglas naar kijkt. De achtergrond golft zoals ze met een brede kwast inkt in banen aanbrengt. Of het doet denken aan gekreukt papier, alsof de tekenaar eerst een prop maakte en het dan weer uitvouwde zodat het aan een grillige rotswand doet denken.
Veel van haar werk bestaat uit een drukbetekende achtergrond waarin steeds één grote vorm onze aandacht vraagt. Dat zijn mathematische vormen, prisma’s, oktaeders, hexaeders, zoals de mysterieuze namen van meetkundige veelvlakken luiden. Ze doen denken aan planeten die door het heelal van Lenneke van der Goot drijven. In gedachten zie je ze op hun vlucht kantelen en wentelen.
Die combinatie van een gevoelsmatige wereld met de aanwezigheid van cerebrale veelvormen geeft alles een grote spanning. Maar zo rationeel zijn die veelvormen niet. Als je daarnaar vraagt, zegt Lenneke van der Goot dat de mathematiek in haar werk helemaal niet zo precies is uitgemeten. De strakheid van haar oktaeders is maar schijn. Pythagoras zou er zijn neus voor ophalen. Ze zijn juist even gevoelsmatig vormgegeven als de rest.
Een verrassing bij sommige tekeningen is dat er driedimensionale stukjes gevouwen papier tegenaan geplakt zijn. Het papier breidt zich dus naar voren uit. Als je er langs kon vliegen zou je voorzichtig moeten manoeuvreren om een botsing te voorkomen. Het papier blijkt soms zo ruw gemaakt te zijn dat het bijna een maanlandschap vormt als je er van opzij langs kijkt. Enkele uitstekende vormen hebben een magisch effect. Het is net of ze licht uitstralen. Dat komt doordat om de gevouwen vormen het witte of roodgekleurde zijvlak licht reflecteert op de ondergrond. Zodat de suggestie van hoekig gevormde planeten nog sterker wordt. Lichtgevende tekeningen, met zo weinig middelen tot stand gekomen. Een kleine sensatie.
Eric Bos
De tekeningen van Lenneke van der Goot zijn samen met tekeningen van Victor van Loon te zien bij galerie with tsjalling, Kostersgang 26a in Groningen. Open: wo t/m vr 12-17, za 11-17 uur. T/m 20 oktober 2018.