Hans Parlevliet: ‘Reflecties’olieverf op paneel (60x160cm) Copyright: 2011 – Galerie Wildevuur
Jaren geleden liep er nog wel eens een koetje in de landschappen van Hans Parlevliet (Groningen – 1953). Bij kudden tegelijk soms. Dat was altijd een hele geruststelling, terwijl die landschappen er toch heel mooi uitzien, perfect zelfs, glanzend en zonnig. Als er lanschapswinkels zouden bestaan, waar je het landschap van je dromen kunt bestellen, dan zouden de landschappen van Hans Parlevliet als warme broodjes over de toonbank gaan. Maar je wilt er niet in wonen. Zoals een glanzend plastic taartje, met roze kunststoffondant het water in je mond doet lopen, maar het is natuurlijk niet te eten.
Niet dat de landschappen van Hans Parlevliet in zuurstokkleurtjes zijn uitgevoerd. Integendeel. Alles is even groen, met roodbruine aarde en het zachtblauw van de luchten en hoe die zich behaagziek in het water spiegelen. Maar het waait er niet; alles ligt er even roerloos en vooral schoongemaakt bij. Beschaduwde landweggetjes zijn minutieus aangeharkt, het gras is net zo lang geborsteld tot er geen stofje of insect meer te bekennen is.
De koeien staan buiten beeld op stal. Want dat is waardoor de nieuwste Parlevlietlandschappen zo’n verontrustend effect hebben. Er is geen kip te zien. Hoogstens een paal, een mast, een ooievaarsnest, en natuurlijk de weerkerende vreemde bouwsels die op de aanwezigheid van mensen duiden, maar waarvan je ook meteen weet: daar woont nooit iemand. Konden we onze blote voeten maar even in dat geschilderde water laten glijden, om er zeker van te zijn of het water of verf is.
De Parlevlietwereld doet denken aan de wereld van de Sims. Geheel maakbaar. Je vraagt je af hoe het kan, want alles lijkt te zijn zoals de schilder het heeft waargenomen. En toch krijg je het idee dat geen blad aan een boom, geen naaldje van een conifeer en geen halm van het
oeverriet echt ergens zo bestaat. Het is kunstmatig, gearrangeerd, maar als herschepping, als schilderij, bestaat het natuurlijk wel. Het is kunst, in alle betekenissen van het woord.
Vergelijkbaar met de werkelijkheid in de films van Alex van Warmerdam, met humoristische verwijzingen en al. Als we er lang naar kijken, is het of we dromen. Als we er nog langer naar kijken, worden we onzeker. De schilder dwingt ons het mooi te vinden, maar wat moeten we met dat andere gevoel?
Liet de boer in die boerderij aan de horizon zijn koeien maar weer vrij. Dat zou een stuk schelen.
Hans Parlevliet Galerie Wildevuur, Zwiggelterweg 4, Hooghalen. Open: vr, za, zo 12-18 uur. T/m 13 maart